Bay Hipermen'in ardından eski sevgililerimi düşünmeye başlamıştım ki aklıma Bay Hipermen'le adaş olan Duman geldi...
Duman, beni hiç kırmadı, hiç incitmedi benden kilometrelerce uzak olan o adam.. Duman iyi anlaştığım sevgililerim arasında1. sırayı alır hep. Ayrıdır benim için. Ama O'nunlayken eksik olan bir şeyler vardı hep. Biz 'en yakın arkadaş' modundan hiç çıkamadık. Bir insan sevgilisine ''mal, hayvan'' der mi yaaa!
Saatlerce gülerdik, evet kabul çok güzel vakit geçirirdik onunla ama ayrılınca bile yeni sevgililerimi anlatırdım ona. Şimdi elinizi vicdanınıza koyun ve söyleyin kardeşim, bizden sevgili mi olur arkadaş mı? Arkadaşlığı da yok şimdi..
''Dön!'' desem, iki saniye düşünmez, döner eminim. Gerçi aynı durum benim içinde geçerli ya neyse. Ve eminim ki yine saatlerce güldürür sirke satan suratımı, unutturur bütün acıları, kötülükleri.
Belki diyorum... Belki çok iyi olur, belki değişmişizdir ikimizde. Ve belki O kişi O'dur. Sanırım bunu asla öğrenemeyeceğim. Arasam.. Ama onun aramasını isterim ilk. Güldürse yine saatlerce...
O'nu arayıp saatlerce anlattıktan sonra cevap vermesini beklemeden ''Şimdi söyle, yanına gelsem, yine Rüzgar Gülü der misin bana?'' desem ve ağlasam karşısında, utanmadan. Sonra diyorum, sonra pişman olur muyum?
bir su damlacığı da ben olmak istedim Hayat Suyunda.
YanıtlaSilMerhaba :)
Merhaba, hoş geldiniz sefa getirdiniz, bir damla; bir yaşam demektir belki :) Her zaman bekleriz :)
Sil