14 Temmuz 2012 Cumartesi

İçimde kalan zor bir cümle; Özür dilerim !



Şimdiye kadar üzdüğüm, kırdığım, kızdığım hatta kırıldığım herkesten özür diliyorum. Onların bundan haberi olsa da olmasa da..

Bakkala 25krş. verdiğimde ''3 sakız al'' dediğinde teşekkür etmediğim amcadan, otobüste para üstüyle birlikte biletimi verdiğinde yüzüne bile bakmadığım geçtiğim muavinden, dolmuşa bindiğimde ''Günaydın!'' demediğim ya da diyemediğim bütün o insanlardan özür dilerim..
                                     
Kayıtsız kaldığım sokak çocuklarından, önlerinden geçerken kulaklığımı çıkartmaya tenezzül bile etmediğim müzisyenlerden de çok çok özür diliyorum.

Beni ben yapan insanların hayatımdan birer birer ne kadar canımı acıtsa da, göz bebeğim mavi oluyor hala yukarıdaki maviliğe bakınca...

Bunun yanında, beni kırdığında özür dilemesini beklediğim ve sevgimi hak etmediğini bildiğim halde sevmeye ısrarla devam ettiğim onca insandan da özür dilerim.

Yapılması gerekenler yapılmış, yakılması gereken gemiler yakılmıştı. Ve yakmaya kıyamadığım gemileri ellerimle bıraktım başka limanlara. Belki bir gün dönmek isterler de yolu kaybederler diye, Hansel'in kurnazlığını taklit ederek; ekmek kırıntıları bıraktım geçtiğim kaldırımlara...

Ve son olarak henüz tanımadığım birisine teşekkür borcum var... Gelecek günlerde tanışacağım ve bendeki yapbozun eksik parçasını tamamlayacak o insana şimdiden teşekkür ederim...

1 yorum: